Μαρία Σγουρού
Η Υφαντική ως πανάρχαια τέχνη βασίζεται στην κίνηση, τον ήχο, τον ρυθμό, τη ζωγραφική, την εστίαση της προσοχής και τη δεξιοτεχνία. Το άτομο μέσα από τη δημιουργία της υφαντικής δέχεται πολλά ερεθίσματα (δημιουργικά), ενώ ταυτοχρόνως πράττει. Η συνεχής ροή της επιμονής, υπομονής και επαναλήψεως οδηγεί το άτομο που ωριμάζει να μαθαίνει μ’ έναν διαδοχικό τρόπο. Έτσι ό,τι επιτυγχάνεται σε ένα στάδιο αποτελεί τη βάση για το επόμενο. Τα στάδια στα οποία καταρτίζεται, από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο, συνθέτουν μια ανοδική πορεία ώστε εάν το άτομο εξελίξει τα δυνατά σημεία του να μπορεί να εξελίξει και τα αδύνατα. Σε αυτό συμβάλλει ουσιαστικά και η ομαδοσυνεργατική δημιουργία κάνοντας τα άτομα να βιώνουν μια ανεξάρτητη, ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή.
Μαρία Σγουρού
Πρόεδρος του Συλλόγου Ελληνικής Υφαντικής Τέχνης “ΗΛΑΚΑΤΕΙΑΙ”
Γυμνά πόδια
Γυμνά πόδια
στις επάλξεις λοιπόν
όλη νύχτα διασχίζαμε δύσβατα μονοπάτια
για να φθάσουμε κάπου, να δούμε λίγο ουρανό
να ξαποστάσουμε
να βρούμε ένα κομμάτι ψωμί
κι ας ήταν από περισσέματα άλλων
όλη νύχτα συνεχίζαμε χωρίς σταματεμό
και ας μην μετακινήθηκε σπιθαμή παραπέρα
ο απέναντι τοίχος
από τον ακάλυπτο της διπλανής πολυκατοικίας.
ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ
Η Τέχνη είναι απελευθερωτική, καταλύει τις διαχωριστικές γραμμές που υψώνουν οι κοινωνίες ανάμεσα στους ανθρώπους. Η γραφή ως λυτρωτική διέξοδος ενδοϋπαρξιακής δημιουργικής έκφρασης του ανθρώπου, είναι το χάρισμα που κοινωνεί και επικοινωνεί με τα βαθύτερα ερωτηματικά της ζωής μα και τα θαυμαστά, τις απορίες, την αμφιβολία και την αμφισβήτηση με την επίγνωση ή την άγνοια που γεννά και την ερμηνεύει κατά το δοκούν και σε όλες τις εκφάνσεις της. Το περισκόπιο της ποίησης αναμετράται και καταμετρά τον χρόνο, την μερικότητα, την θνητότητα, το πεπερασμένο και το αιώνιο. Εμπρός στην ποικιλομορφία της κτιστής φύσης η αναπηρία η κάθε αναπηρία αποτελεί μέρος της ανθρώπινης ταυτότητας της ανθρώπινης κοινότητας που μέσω της ελευθερίας, της ισοτιμίας της
συμπερίληψης αποκαθίσταται η αδικία ο κοινωνικός αποκλεισμός που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία από χρόνιες προλήψεις και προκαταλήψεις, ώστε να μετέχουν να συμμετέχουν στην παραγωγική και κάθε δημιουργική διαδικασία της ζωής και της τέχνης. Άλλωστε στην ανθρώπινη ιστορία σπουδαίοι καλλιτέχνες έμειναν στη μνήμη των ανθρώπων όχι για την αναπηρία τους αλλά για το ταλέντο την προσφορά τους σε διάφορες μορφές τέχνης, όπως π.χ. ο Όμηρος, η Φρίντα Κάλο, ο Μίλτων, ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Στήβεν Γουώντερ κ.ά. Έτσι τα νήματα της γραφής γίνονται δρόμοι, διαδρομές σταυροδρόμια επικοινωνίας συναντήσεων και ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών, γνώσεων. Στάσεις ζωής και τέχνης με προοπτική και βλέμμα ανοιχτό στο μέλλον.
ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ