Κάλλας ο στρατηγός από την Ελίμεια που υπηρέτησε τόσο τον βασιλιά Φίλιππο όσο και τον Μέγα Αλέξανδρο
Σταύρου Π. Καπλάνογλου Συγγραφέα -Ιστορικού ερευνητή
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Κάλλας ήταν γιος του Άρπαλου από την Ελίμεια στην οποία είχε γεννηθεί και ο ίδιος ήταν Μακεδόνας στρατηγός που υπηρέτησε κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του διαδρομής τόσο του βασιλιά Φίλιππο τον Β’ όσο και τον γιο και διάδοχο τον Μέγα Αλέξανδρο συμμετέχοντας σε μάχες
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Είναι άγνωστο ποτέ γεννήθηκε , πέθανε το 327 ή το 325 π.Ζ.
Καταγόταν από την βασιλική οικογένεια της Ελίμειας μια και ο Άρπαλος ήταν γιος του Μαχάτα του αδερφού του τελευταίου βασιλείας της πριν από την ενσωμάτωση της στο Μακεδονικό βασίλειο Δέρδα του Γ’.
Ο Κάλλας ήταν επίσης πρώτος ξάδερφος του Αντίγονου Α΄ στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετέπειτα βασιλιά της Μακεδονίας (306 π.Χ. – 301 π.Χ) και ιδρυτή της Δυναστείας των Αντιγονιδών.
Λόγω της καταγωγής του ανήκε στην τάξη των Ελιμιωτών του Μακεδονικού στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ
1η .Υπό τιςς διαταγές του Φιλίππου Β’ .
Μαζί με τον Παρμενίωνα και τον Άτταλο , που ηγήθηκαν της εμπροσθοφυλακής των Μακεδονικών στρατευμάτων, στάλθηκε από τον Φίλιππο Β’ στην Ασία
Το 335 π.Χ. στην Τρωάδα, η Κάλλας ηττήθηκε από τον ταλαντούχο διοικητή Μέμνονα της Ρόδου , ο οποίος βρισκόταν στην υπηρεσία του Πέρση βασιλιά Δαρείου Γ’ , ο οποίος είχε πολυπληθέστερο στρατό.
2η. Υπό τις διαταγές του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Συμμετείχε στην μάχη του Γρανικού το 334 π.Χ.
Ο Κάλας «από οικογένεια επιφανών , Ελιμιώτης » όπως γράφηκε κάπου , της Άνω Μακεδονία,διοικούσε το Θεσσαλικό ιππικό στο στρατό του Αλεξάνδρου μέχρι που ο βασιλιάς τον έκανε σατράπη της Ελλησποντινής Φρυγίας.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
1η
Το 334 π.Χ. μετά την πρώτη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών στο Γρανικού ποταμού ανέλαβε μετά την απόφαση του στρατηλάτη την ευαίσθητη και στρατηγικής σημασίας περιοχής της Μικρής ή Ελλησποντιακής Φρυγίας που μέχρι τότε αποτελούσε Σατραπεία του κράτους των Περσών έχοντας έδρα την κοντινή στον Γρανικού ποταμό Ελληνική πόλη Δασκύλειον.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του πήρε και τον τίτλο του Σατράπη από τον Μέγα Αλέξανδρο ,μια θέση με την οποία ο Κάλλας έγινε ο πρώτος από τους Μακεδόνες που έλαβε τον Περσικό τίτλο του σατράπη από τον Αλέξανδρο που τον υιοθέτησε προκείμενου να διοικήσει τις περιοχές που καταλάμβανε.
2η
Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε την Σατραπεία της Παφλαγονίας που βρισκόταν ανατολικότερα αφήνοντας την θέση του τον Ντέμαρχο έγινε διάδοχος του Κάλλας ως σατράπης της Ελλησποντιακής Φρυγίας .
Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΜΝΟΝΑ 336 π.Χ.
Ο Κάλας συμμετείχε και κατείχε συγχρόνως διοικητική θέση στο στράτευμα που έστειλε ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄ στην Μικρά Ασία υπό την ηγεσία των στρατηγών Παρμενίωνα και Άτταλου το 336 π.Χ.
Το 336 π.Χ., ο Φίλιππος Β’ έστειλε τον Παρμενίωνα, με τον Αμύντα, τον Ανδρομένη και τον Άτταλο, και στρατό 10.000 ανδρών στη Μικρά Ασία για να προετοιμαστούν για μια εισβολή για να απελευθερώσουν τους Έλληνες που ζούσαν στη δυτική ακτή και τα νησιά από την κυριαρχία των Αχαιμενιδών. Στην αρχή όλα πήγαν καλά. Οι ελληνικές πόλεις στη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας επαναστάτησαν μέχρι που έφτασε η είδηση ότι ο Φίλιππος είχε δολοφονηθεί και τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς ο μικρός γιος του Αλέξανδρος. Οι Μακεδόνες αποθαρρύνθηκαν από το θάνατο του Φιλίππου και στη συνέχεια ηττήθηκαν κοντά στη Μαγνησία από τους Αχαιμενίδες υπό τη διοίκηση του μισθοφόρου Μέμνονα της Ρόδου
Πριν από το θάνατό του, ο Φίλιππος Β’ έστειλε τον Παρμενίωνα και τον Άτταλο στη Μικρά Ασία για να προετοιμάσουν τον δρόμο για την εισβολή του.
Ο Διόδωρος το καλύπτει αυτό στο 91ο κεφάλαιο του Βιβλίου XVI. Η απάντηση του Δαρείου ήταν να προετοιμάσει τον δικό του στρατό για να πολεμήσει τους Μακεδόνες.
Ο θάνατος του Φιλίππου, ωστόσο, φάνηκε να το καθιστά περιττό. Ο Δαρείος δεν υπολόγισε της ικανότητες του Αλέξανδρου.
Μάλιστα, ο Διόδωρος λέει ότι ο Μέγας Βασιλιάς «περιφρόνησε» τη νεότητα του Αλέξανδρου.
Ο Διόδωρος ολοκληρώνει το Κεφάλαιο 7 λέγοντάς μας ότι <<αργότερα ένας διοικητής ονόματι Κάλλας «με μια μικτή δύναμη Μακεδόνων και μισθοφόρων συμμετείχαν στη μάχη στην Τρωάδα εναντίον μιας πολύ μεγαλύτερης δύναμης Περσών».
Οι Πέρσες νίκησαν τον Κάλλας εκείνη την ημέρα και αυτός υποχώρησε στο Ρύτειο .
–Ποιος ήταν ο Μέμνων ο Ρόδιος
Ο Μέμνων υπήρξε στρατηγός της Περσικής αυτοκρατορίας επί Αρταξέρξη και Δαρείου, με καταγωγή από τη Ρόδο. Όταν βασίλευε ο Αρταξέρξης συμμετείχε ενεργά στην αποστασία του σατράπη της Φρυγίας Αρτάβαζου (356 π.Χ.), του οποίου ήταν γαμπρός. Παρ’ όλο που η αποσχιστική απόπειρα δε στέφτηκε από επιτυχία, γλίτωσε την παραδειγματική τιμωρία του βασιλιά χάρη στην παρέμβαση του αδελφού του Μέντορα. Κατέφυγε προσωρινά, όπως και ο Αρτάβαζος, στην αυλή του Φιλίππου το 353 π.Χ. Αργότερα, τον εντοπίζουμε επικεφαλής στο αριστερό κέρας της περσικής στρατιάς κατά τη Μάχη του Γρανικού (334 π.Χ.). Στη συνέχεια διορίζεται από το Δαρείο αρχηγός του ναυτικού, της Μικράς Ασίας και των μεσογειακών παραλίων, ώστε να εμποδίσει την προέλαση του Αλεξάνδρου. Με προδοσία κατέλαβε τη Χίο και ακολούθως κατέπλευσε στη Λέσβο. Δυστυχώς, όμως, για τους Πέρσες και ευτυχώς για τους εκστρατεύοντες Έλληνες, ο μοναδικός-ίσως-ικανός να ανακόψει το πανελλήνιο στράτευμα αιφνιδίως πεθαίνει κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μυτιλήνης (333 π.Χ.)
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ 334 π.Χ.
Μάχη του Γρανικού τον Μάιος του 334 π.Χ. ). ήταν η πρώτη σύγκρουση Περσών και Ελλήνων που απέβη νικηφόρος για τον Αλέξανδρο .
Μετά την εισβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Περσική Αυτοκρατορία ,η νίκη αυτή έγινε η απαρχή εγκατάστασης Μακεδόνων στο μέχρι τότε Περσικό έδαφος.
Ακόμη η νίκη αυτή επέτρεψε στον Αλέξανδρο να αναπληρώσει τα κενά που δημιουργήθηκαν στο Μακεδονικό στράτευμα (ανθρώπινο δυναμικό και προμήθειες )
και ενθάρρυνε ορισμένα βασικά Ελληνικά κράτη να επαναστατήσουν κατά των Περσών.
Η νίκη αυτή άφησε τις πόρτες της Μικράς Ασίας ορθάνοιχτες στη Μακεδονική εισβολή. Ωστόσο, η μάχη παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του στον Αλέξανδρο
–Στρατιωτικές δυνάμεις
*Ελλήνων
Κατά τους αρχαίους ιστορικούς Αρριανό, Αριστόβουλο, Αναξιμένη, Πλούταρχο, Καλλισθένη, κ.ά., το εκστρατευτικό σώμα του Μεγ. Αλέξανδρου, με το οποίο την άνοιξη του 334 π.Χ. αποβιβάσθηκε στη Μικρά Ασία για να επιτεθεί εναντίον των Περσών είχε συνολική δύναμη 38.000 έως 48.000 άνδρες στους οποίους περιλαμβάνονται και οι 4.000-5.000 ιππείς.
Ανάμεσα στους ιππείς του Μ. Αλεξάνδρου ήταν και 1.800 Θεσσαλοί ιππείς, υπό τις διαταγές του Ελιμίωτη στρατηγού Κάλλ(λ)α που μαζί με άλλους 1.800 Μακεδόνες εταίρους αποτελούσαν το βαρύ ιππικό του κατά τον Αρριανό πάντοτε.
** Περσών
Υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις για το μέγεθός της Περσικής στρατιάς που εκφράστηκαν κατά καιρούς
Σήμερα πιστευτέ ότι ήταν έως 35.000 πεζοί και 5.000 ιππείς
Κατά τον Αρριανό, που είναι και η πιο αξιόπιστη πηγή, στην πρώτη μάχη στο πέρασμα του Γρανικού ποταμού, ο Δαρείος αντιπαρέταξε 20.000 ιππείς, τους 20.000 πεζούς μισθοφόρους του και άλλα στρατεύματα. Ο ιστορικός Διόδωρος αναβιβάζει τους πεζούς σε όχι λιγότερους από 100.000, ο δε Ιουστίνος συνολικά σε 600.000.
Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΑΧΩΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Ο Περσικός στρατός του Δαρείου Γ’ ( αναπτύχθηκε στη δεξιά όχθη του Γ. σε δύο γραμμές, με ιπποτοξότες στην πρώτη, Έλληνες τοξότες στη δεύτερη. μισθωμένο πεζικό, στα πλάγια – ιππικό.
Ο Παρμενίων συμβούλευσε τον Αλέξανδρο να αναβάλει την μάχη.
Ο Αλέξανδρος, θεώρησε, παρατηρώντας την περσική παράταξη ότι με μάχη εκ παρατάξεως είχε υπέρ του όλες τις πιθανότητες και αποφάσισε να μη δώσει οποιαδήποτε ευκαιρία οπισθοχώρησης στους Πέρσες για κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ο Μακεδονικός στρατός περίπου 30 χιλιάδες πεζοί και 5 χιλιάδες ιππείς) παρατάχθηκε σε μια γραμμή:
*Στο κέντρο
Παρατάχθηκε με 6 τάξεις της φάλαγγας με τους στρατηγούς Περδίκκα Κοίνο Αμύντα Φίλιππο, Μελέαγρο και τον Κρατερό
**Στην δεξιά πτέρυγα
Δεξιά της φάλαγγας ήταν παρατεταγμένοι οι υπασπιστές υπό τον Νικάνωρ του Παρμενίωνα. Κατόπιν έρχονταν οι σαρισοφόροι, οι Παίονες και η ίλη των συμμάχων από την Απολλωνία υπό τον Σωκράτη, και όλων αυτών στρατηγός ο Αμύντας του Αρραβαiου. Μαζί τους ήταν συνταγμένοι οι υπόλοιποι σύμμαχοι, οι τοξότες και οι Αγριάνες ακοντιστές, όλοι υπό τον Φιλώτα, διαμορφώνοντας το δεξιό κέρας της παράταξης.
* ** Στην αριστερή
Οι αριστερές πλευρές της φάλαγγας προστατεύονταν από τρεις διαφορετικές μοίρες του ιππικού.
Οι Θράκες υπό τον Αγάθωνα, συντάχθηκαν πρώτοι
κατόπιν οι σύμμαχοι ιππείς υπό τον Φίλιππο του Μενέλαου και
τέλος οι Θεσσαλοί ιππείς υπό τον Κάλλα του Αρπάλου, διαμορφώνοντας το αριστερό κέρας
Η δεξιά πτέρυγα διοικούνταν από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, την αριστερή πτέρυγα ένας από τους στρατηγούς του, ο Παρμενίων.
–Η επίθεση των Μακεδόνων
Ο Γρανικός, μικρός ποταμός που πήγαζε στα όρη της Μικρής Φρυγίας, είχε πλάτος στο σημείο της μάχης από 20 έως 40 μέτρα. Τα λιωμένα χιόνια του Μαΐου έκαναν μεν το ρεύμα του ορμητικό αλλά το βάθος του ήταν μικρό και δε χρειαζόταν γεφύρωση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η απόκρημνη ανατολική όχθη του ποταμού, αυτή που κατείχαν οι Πέρσες, που δεν επέτρεπε την εύκολη πρόσβαση στους επιτιθέμενους.
Η πρώτη προσπάθεια της εμπροσθοφυλακής του Αλεξάνδρου να περάσει από Γρανικό ποταμό . και να γκρεμίσει την πρώτη γραμμή των Περσών αποκρούστηκε
. Τότε το βαρύ Μακεδονικό ιππικό, με αρχηγό τον Αλέξανδρο, διέσχισε το ποτάμι και σε πεισματική μάχη νίκησε την αριστερή πτέρυγα του περσικού στρατού.
Σχεδόν ταυτόχρονα το ιππικό της αριστερής πτέρυγας των Μακεδόνων (Παρμενίων) νίκησε τη δεξιά πτέρυγα των Περσών.
Έχοντας υποστεί απώλειες, η πρώτη γραμμή των Περσών στράφηκε στη φυγή.
Οι εφεδρικές Περσικές δυνάμεις περίπου 10 χιλιάδες μισθοφόροι που δεν είχαν λάβει μέρος προηγουμένως στη μάχη, δέχθηκαν επίθεση από τη μακεδονική φάλαγγα από το μέτωπο και ιππικό από τα πλάγια, περικυκλώθηκαν και καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς.
–ΟΙ ΑΠΩΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ
*Περσών
Οι απώλειες των Περσών ανήλθαν σε περισσότερους από 20 χιλιάδες ανθρώπους. Η νίκη του Μακεδονικού στρατού κερδήθηκε με τις συντονισμένες προσπάθειες όλων των στοιχείων της Μακεδονικής τάξης μάχης, κυρίως με χτυπήματα ιππικού.
Ο Φ. Ένγκελς 1820 – 1895 Γερμανός φιλόσοφος, δημοσιογράφος, επεσήμανε ότι η μάχη του Γρανικού στρατιωτικά. «αντιπροσωπεύει το πρώτο παράδειγμα εχθροπραξιών στις οποίες το ιππικό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο» (Marx K., Engels F. Op. Εκδ. 2ο. Τ. 14, σελ. 298).
*Ελλήνων
Οι απώλειες από την πλευρά του Αλέξανδρου ήταν μικρές. Κατά την πρώτη μάχη το μακεδονικό ιππικό έχασε 25 άτομα. Επιπλέον, σκοτώθηκαν περίπου 60 ιππείς και 30 πεζοί.
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ ΙΠΠΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΟΥΣΕ Ο ΚΑΛΛΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ
Στην μάχη στον Γρανικού ποταμό σημαντική υπήρξε η συμβολή του ιππικού τόσο των Μακεδόνων όσο και του Θεσσαλών αλλά και των άλλων συνοδοιπόρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Μάλιστα κατά τους ιστορικούς υπήρχε άμιλλα μεταξύ Θεσσαλών και Ελλήνων της Μακεδονίας ως προς την απόδοση κατά τη διάρκεια των μαχών.
Κατά την ιππομαχία στη διάρκεια της μάχης ήταν καθαρή η νίκη του ιππικού του Αλέξανδρου
. Σύμφωνα δε με τον Διόδωρο, στην ιππομαχία αυτή ο Αλέξανδρος «της ανδρείας το πρωτείον επηνέγκατο» και ύστερα από αυτόν διακρίθηκαν ιδιαίτερα οι Θεσσαλοί ιππείς, που πολέμησαν με εξαιρετική ανδρεία και άριστη τακτική». Ιππάρχης των θεσμών ήταν ο Κάλλας, ο γιος του Άρπαλου.
Ο Αλέξανδρος είχε την πεποίθηση ότι οι ισχυρότερες μονάδες του στρατού του ήταν οι Μακεδόνες εταίροι ιππείς και οι Θεσσαλοί. Και μ’ αυτή την πεποίθηση κατά τη μάχη τοποθέτησε τους Θεσσαλούς στο άκρο αριστερό της πτέρυγας του και εκείνος τοποθετήθηκε στο δεξιό. Και όταν οι Πέρσες τον είδαν ενίσχυσαν την απέναντί τους πτέρυγα για να τον αντικρούσουν, ο δε Αλέξανδρος όταν είδε τις σχετικές μετακινήσεις τους, διέταξε τους Θεσσαλούς να έλθουν στην πτέρυγα του και έτσι αντιμετώπισαν νικηφόρα τους πολύ περισσότερους αντιπάλους τους.
Είναι γενικότερα γνωστό ότι για τη νίκη του αυτήν έστειλε στην Ελλάδα 300 περσικές πανοπλίες «ανάθημα είναι τη Αθήνα εν τη πόλει» και ότι χαράχθηκε στην αναθηματική επιγραφή ότι τις αφιερώνει «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων» και αυτή η διάκριση οφειλόταν στο ότι οι Λακεδαιμόνιοι αρνήθηκαν να μετάσχουν στην εκστρατεία κατά των Περσών
Οι 1.600 Θεσσαλοί ιππείς συνέβαλαν αποφασιστικά στις δύο πρώτες μεγάλες νίκες του Αλέξανδρου, στο Γρανικό και στην Ισσό και ήταν μεγάλη η προσφορά τους στην επιτυχία της όλης εκστρατείας και στην κατάλυση του Περσικού υπερκράτους.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ .
Με τα την πρώτη του νίκη στον Γρανικού ποταμό όπου κοντά βρίσκονταν η έδρα τπς Σατραπείας του Ελλησποντικής Φρυγίας Δασκύλιον , υιοθετώντας τον θεσμό εγκατέστησε πρώτο Σατράπη τον Κάλλα τον γιο του Αττάλου μετά από αυτόν και την μετάθεση του στην Σατραπεία της Παφλαγονίας
Με αυτό φάνηκε ξεκάθαρα η πρόθεσή του να διαδεχθεί τον Πέρση βασιλιά
Ο Κάλας, ήταν ο πρώτος Μακεδόνας κυβερνήτης της επαρχίας, Του απονεμήθηκε ο Περσικός τίτλος του σατράπη και όχι Μακεδονικός τίτλος από τον Αλέξανδρο
Ο Κάλας έμεινε Σατράπης από το 334 έως το 323 π.Χ Ο
Τι ήταν οι Σατραπείες και ποια τα δικαιώματα του Σατράπη
΄– Σατράπης κσι Σατραπεία
Ο Σατράπης ήταν ο διοικητής της Σατραπείας, ενός μεγάλου διοικητικού χώρου εντός του Βασιλείου των αρχαίων Περσών
Ορίζετο από τον Βασιλέα και συνήθως ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας ή μέλος της Περσικής αριστοκρατίας, πάντα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Ο χρόνος άσκησης της εξουσίας των διοικητών αυτών ήταν αόριστος. Διοικητικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίστοιχος με το σημερινό όρο “Περιφερειάρχης”.
Στα καθήκοντα του Σατράπη προς τον Μεγάλο Βασιλέα, ήταν η στρατολόγηση οπλιτών, στρατιωτικές εκπαιδεύσεις, ετοιμότητα στρατιωτικών μονάδων της περιφέρειάς του, η συγκέντρωση και αποστολή φόρων κλπ
Επίσης ο Σατράπης ασκούσε εντός της Σατραπείας του και δικαστική εξουσία επί αστικών και ποινικών υποθέσεων.
Συνήθως οι Σατράπες επιλέγονταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της περιοχής τους
Την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο θεσμός του σατράπη χρησιμοποιήθηκε στην οργάνωση της ανατολικής αυτοκρατορίας του
Σατραπεία της Φρυγίας στην ίδια θέση τοποθετήθηκε ο επίσης κάτοικο Άνω (σημαία Δυτική ) Μακεδονίας τον Λεοννάτο .
–Η Σατραπεία της Φρυγίας -Προϊστορία
Το 554 π. Χ. Οι Πέρσες κατέκτησαν την περιοχή της Ελλησποντικής Φρυγίας και την γύρω περιοχτή
Όταν οι Πέρσες κατέκτησαν τη Λυδία στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., το Δασκήλειον έγινε πρωτεύουσα της σατραπείας της Ελλησποντικής Φρυγίας γιατί η περιοχή είχε μεγάλη στρατηγική σημασία για τους Πέρσες, καθώς τους επέτρεπε να ελέγχουν τα Δαρδανέλλια. (Στενά του Ελλήσποντου).
Η Σατραπεία περιλαμβάνει εδάφη της Τρωάδας, της Μυσίας και της Βιθυνίας.
Μαζί με τη Μεγάλη Φρυγία, αποτελούσε τις διοικητικές επαρχίες της περιοχής της Φρυγίας
Η σατραπεία κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Φαρνακίδων, εκπροσωπούμενη χρονολογικά από τον Φαρνάκη Ι, τον Αρταβάζους Α, (477 – 455 π.χ ),τον Φαρναμπάζους Α (455 π.χ.) , Φαρνάκη II,(προ του 430 π.χ.),Φαρναμπάζους ΙΙ,( 413 – 387 π.χ) ,Αριβοβαρζάνους,. (387-362 π.χ. ) , Αρταβαζού Β’ (362-353 π.χ. } και Φαρναμπάζους ( 353-33 π.χ.).
–Η πρωτεύουσα της Σατραπείας Δασκήλειον
Το Δασκηλιον κατέλαβε μετά την νίκη των Μακεδόνων στο Γρανικού ποτανο , ο στρατηγός Παρμενίων κατέλαβε αμαχητί το Δασκήλειο, κατά τον Ξενοφώντα.
Οι πρόσφατες όμως ανασκαφές οδηγούν τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι υπήρχε άγρια σύγκρουση και μέσα στην πόλη μια και η πόλη καταστράφηκε, μετά από αυτή την σύγκρουση.
Καθώς ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την πόλη του Δασκήλειου ενσωμάτωσε την Ελλησποντική Φρυγία στο Βασίλειο των Μακεδόνων.
Στο Δασκήλειο οι Πέρσες είχαν εγκαταστήσει ένα ανάκτορο και με πλουσιότατο κήπο του Περσικού Παλατιού, εκμεταλλευόμενοι το μικρόκλιμα της περιοχής και την παρουσία εκατομμυρίων πουλιών στην αβαθή λίμνη Δακτυλίδα, τόπος γνωστός ως “Παράδεισος των πουλιών” .
Το 395 π.Χ. η πόλη κατακτήθηκε από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο Β, αλλά κατά τη διάρκεια του Κορινθιακού πολέμου επανακτήθηκε από τους Πέρσες στα χέρια των οποίων θα παραμείνει μέχρι το 334 π.Χ. που μετά την μάχη του Γρανικού έγινε πρωτεύουσα της Μακεδονικης σατραπείας με Σατράπη τον Καλλα από την Ελίμεια της Άνω Μακεδονίας
Σατράπης στην ίδια σατραπεία έγινε αργότερα και ένας άλλος Άνω Μακεδόνας ο –Λεοννάτος ο Λυγκιστεύς (Λυγκιστίδα : το Ελληνικό βασίλειο στην περιοχή της Φλώρινας )
Τρο αξιωμα αυτό το ανλαβε μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323, ο οποίος σκοτώθηκε στη δράση του Λαμινού Πολέμου, το 321 μ.Χ .
Ο Λεοννάτος ήταν Μακεδόνας αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ένας από τους διαδόχους του. Ήταν μέλος του οίκου των Λυγκιστίδων, του βασιλείου, που βρισκόταν στην περιοχή της Φλώρινας και είχε απορροφηθεί από το βασίλειο της Μακεδονίας από τον Φίλιππο Β΄. Ήταν συνομήλικος του Αλέξανδρου, και στενός του φίλος.
* Η εντολές του Μ.Αλεξάνδρου στον Κάλλα .
Να έχει την διοικητική και στρατιωτική εποπτεία σε όλη την περιοχή
Ως τα οικονομικά του δόθηκε εντολή να εισπράξει φόρο στο ίδιο ποσό που πληρωνόταν υπό τους Πέρσες.
* Η αποτυχημένη η προσπάθεια του Κάλλα να καταλάβει την διπλανή Βιθυνία
Ο Κάλλας προσπάθησε να κατακτήσει τη Βιθυνία ,
Η Βιθυνία είναι ιστορική περιοχή της Μικράς Ασίας, που απετέλεσε ρωμαϊκή επαρχία,
Προσδιορίζονταν επί των ασιατικών ακτών του Βοσπόρου, την έξοδο στη Μαύρη Θάλασσα και μέχρι το μέσο των νοτίων ακτών της με αρκετό εύρος ηπειρωτικού εδάφους, συνορεύουσα ανατολικά , με την Παφλαγονία, προς νότο . με τη Γαλατία και Φρυγία και δυτικά. με τη Μυσία.
Η απόπειρα ήταν ανεπιτυχής, καθώς ο Βιθύνιος ηγεμόνας Μπας κατάφερε να απωθήσει τους Μακεδόνες.
Ο ΚΑΛΛΑΣ ΚΑΙ ΣΑΤΡΑΠΗΣ ΤΗΣ ΠΑΦΛΑΓΟΝΙΑΣ
.
Η Παφλαγονία ήταν χώρα της Μικράς Ασίας (αρχαιότερα η βόρεια Φρυγία) παρά το Βόρειο και κεντρικό τμήμα αυτής μεταξύ του Πόντου (Μικρά Καππαδοκία) προς Ανατολικά, της Βιθυνίας Δυτικά, του Ευξείνου πόντου προς Βορρά και της Φρυγίας προς Νότο που από τον 3ο αιώνα π.Χ. μετονομάστηκε σε Γαλατία από τους Γαλάτες που εγκαταστάθηκαν εκεί.
Διαρρέεται από τον Άλυ ποταμό (σημ. Kızılırmak) που αποτελεί και το φυσικό ανατολικό όριο της χώρας.
Η Παφλαγονία είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της, τραχιά ορεινή χώρα αλλά διαθέτει και εύφορες κοιλάδες με σημαντική παραγωγή φουντουκιών και φρούτων. Ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους για τα άλογα και τα μουλάρια της αλλά και για τη σιδηρουργία της, ενώ σημαντικές ελληνικές αποικίες είχαν ιδρυθεί στα παράλιά της, όπως η Σινώπη και η Άμαστρις.
Η Παφλαγονία κατακτήθηκε από τους Κιμμέριους (~620 π.Χ.), οι οποίοι εισέβαλαν και στη Σινώπη[1], η οποία αργότερα έγινε μητρόπολη νέων ελληνικών αποικιών. Μετά η Παφλαγονία κατακτήθηκε από τους Λυδούς και τελικά από τους Πέρσες, οπότε και αποτέλεσε την 3η Σατραπεία του Περσικού κράτους.
Οι Παφλαγόνες συμμετείχαν στην εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας. Αργότερα έγιναν ανεξάρτητοι, με δικό τους ηγεμόνα.
– Δήλωση υποτέλειας στον Μ. Αλεξανδρο
Κατά την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου στη Μικρά Ασία (333 π.Χ.) οι Παφλαγόνες δήλωσαν υποτέλεια, με τον όρο να μη διέλθουν τα Μακεδονικά στρατεύματα από τη χώρα τους.
Λίγο αργότερα, το έδαφος της Παφλαγονίας μεταφέρθηκε στην υποτέλεια της Κάλλας
Τότε η Παφλαγονία ήταν ενωμένη με τον Πόντο με ηγεμόνα τον Μιθριδάτη το γιο του Αριοβαρζάνου.
Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η περιοχή δόθηκε στον Ευμένη. Μετά τη μάχη στην Ιψό, περιήλθε από τον Αντίγονο στον βασιλιά της Θράκης Λυσίμαχο και από αυτόν στον Σέλευκο Α΄
. Κατά το 2ο αιώνα π.Χ. οι ηγεμόνες της Παφλαγονίας φέρουν το όνομα του μυθικού βασιλιά τους Πυλαιμένη και είναι ανεξάρτητοι των Σελευκιδών.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ
Υπάρχει διχογνωμία για την χρονολογία που έφυγε από την ζωή ο Ελιμίωτης στρατηγός Κάλλας ,άλλοι ισχυρίζονται ότι πέθανε το 327 και άλλοι το 325π.Χ.
Άγνωστη παραμένει η αίτια του θανάτου του.