ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
IX. Η ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ
Η φάση της πορείας την οποία διανύουμε οι πιστοί ως Σώμα Χριστού στις ημέρες μας ομολογουμένως είναι η δυσκολότερη της εκκλησιαστικής ιστορίας. Αυτό όχι μόνο διότι:
▪Η αίρεση που εισήλασε στην διοίκηση της Εκκλησίας αποτελεί Παναίρεση ως συνονθύλευμα πολλών αιρέσεων παλαιοτέρων και νεοτέρων και συνάμα κατευθύνεται με συγκεκριμένες συναντήσεις και πρακτικές ακόμη και με τελετουργικά στοιχεία σε μια παγανιστική προοπτική εξωχριστιανικών θρησκευμάτων αλλά και διότι:
▪ Στα πλαίσια της “Νέας Τάξης” ποδηγετείται και συνυφαίνεται συνάμα και σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και αυτό βέβαια γίνεται παγκοσμίως.
▪Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης καλά πληρωμένα και πολύ οργανωμένα με τα κατάλληλα γι’ αυτούς πρόσωπα συντρέχουν να καταστούν αρωγά στα σχέδια της Νέας Τάξης.
▪Στις εκτελεστικές εξουσίες των κρατών που επανδρώνονται με πρόσωπα τα οποία εκπαιδεύονται και καθοδηγούνται σε πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς τον έλεγχο τον έχουν οργανώσεις και λέσχες, οι οποίες σχετίζονται όχι μόνο με την μασονία αλλά και τον διεθνή Σιωνισμό.
▪Η επιστήμη της Πληροφορικής σήμερα τους παρέχει τα μέσα να δρουν ακαριαία και συντονισμένα από κοινού τα διάφορα όργανα στα οποία παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο οι ινστρούχτορες της “Νέας Τάξης”, οι οποίοι με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, όπου βρουν χαλαρό πνεύμα σε θεσμούς και θεσμικά πρόσωπα καθορίζουν ακόμη και την πνευματική μας ζωή στις ενορίες και τα μοναστήρια μας.
▪Η οικονομική στενότητα των επιχειρήσεων, των οικογενειών και των προσώπων, ο επαγγελματικός μαρασμός στην εθνική οικονομία, η έκπτωση του έργου των θεσμικών οργάνων με διακριτό ρόλο να ετεροκαθορίζονται, ώστε να μην τελεσφορεί μία στιβαρή διοίκηση σε όλα τα σώματα, η οποία θα βάλει τάξη στο κράτος δημιουργεί όχι μόνο ένα αίσθημα ανασφάλειας αλλά μία χύδην κατάσταση κατά την οποία επειδή όλα υπολειτουργούν προβληματικά οι πολίτες δεν έχουν το θάρρος να προβούν σε καμμία ενέργεια που να βελτιώσουν επαγγελματικά, βιοποριστικά αλλά και πνευματικά την ζωή τους.
▪Σαν να μην έφτανε το κλίμα που δημιούργησε η τρέχουσα πολιτικο-οικονομική κατάσταση, το οποίο ως κλοιός σφίγγει κατεξοχήν τους Έλληνες πολίτες να μην μπορέσουν να αναθαρρήσουν, έρχεται τώρα και η διοικούσα Εκκλησία ως μέρος του όλου συστήματος να στερήσει το πνευματικό οξυγόνο από τους Ορθόδοξους πιστούς συνεργώντας στην τακτική του κράτους που σαφώς αποτελεί στρατηγική του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, διότι έχει συγκεκριμένες σκοπιμότητες, και θέτει προσκόμματα στην ελεύθερη άσκηση της λατρείας στους ιερούς ναούς και την μετοχή τους στα μυστήρια. Έτσι η παγκοσμιοποίηση με την Νέα Τάξη κυβερνά πλέον τις ενορίες και τα μοναστήρια μας!
▪Θεσμικά όργανα και πρόσωπα, όπως η Ιερά Σύνοδος, η Διαρκής αλλά και της Ιεραρχίας, της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και Μητροπολίτες, στα πλαίσια σχέσεως της Εκκλησίας και του Κράτους, η οποία έχει μεταλλαχθεί από την μορφή της συναλληλίας σε καισαροπαπισμό υποκύπτουν σε μια εγκοσμιοκρατική λογική που δεν είναι η Πίστις της Βασιλείας του Θεού που χρειάζεται να κρατήσουμε αν θέλουμε να είμαστε Σώμα Χριστού με οποιοδήποτε κόστος.
▪ Δυστυχώς οι εστίες αντίστασης είναι λίγες και μικρές. Στον Οικουμενισμό που πολιτικά και οικονομικά μας σέρνει είτε το θέλουμε είτε όχι με το άρμα της κρατικής μηχανής δεν μπόρεσαν να αντισταθούν ούτε και οι ιεράρχες του Πατρίου.
▪Τα πλαίσια είναι τέτοια που δεν παρέχονται περιθώρια αντίστασης. Και αν δεν δεν κατανοήσουμε εγκαίρως ότι μόνο αν ενωθούμε όλες οι υγιείς εστίες αντίστασης ενάντια στον Οικουμενισμό, ο οποίος κάνει την δουλειά του και πιλιτικο-οικονομικά με τα όργανα που έχει ενώ εμείς τον “αντιμετωπίζουμε” μόνο “θεολογικά” και θεωρητικά δεν θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στον πειρασμό και το ποτάμι θα σοριάσει όλη την πνευματική μας οικοδομή αλλά τότε πλέον θα είναι αργά να ανασυνταχθούμε.
▪Οι εστίες κάθε καλής αντίστασης για να κρατήσουμε στην Ελλάδα την πολιτιστική και πνευματική μας ταυτότητα δεν είναι μόνο λίγες αλλά έχουν και μικρή δυναμική. Και τούτο διότι υπάρχουν στενοκέφαλοι άνθρωποι που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους αλλά θέλουν και επιδιώκουν να εντάσσουν στην δική τους παράταξη πρόσωπα που ενώ αγωνίζονται δεν χαίρονται με αυτό και δεν νιώθουν ικανοποίηση και μόνο για ότι υπέστησαν το όποιο κόστος και βγήκαν στην αντίσταση αλλά δυσφορούν διότι δεν συναινούμε με την θεώρησή τους να μπαίνουμε σε παρατάξεις.
▪ Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρω από τον χώρο της αποτείχισης και σε σχέση με το παλαιό ημερολόγιο. Απαιτούν οι παλαιοημερολογίτες από όσους αποτειχίστηκαν από νέο λόγω Οικουμενισμού μετά από την ” Σύνοδο” του Κολυμβαρίου να μυρωθούν και ουσιαστικά, έτσι θέλουν να τους εντάξουν στις παρατάξεις τους. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και δεν είναι παρατάξεις ούτε του παλαιού ούτε του νέου και περί αυτού γράψαμε και εξηγήσαμε σε προηγούμενο μας κεφάλαιο αυτής της πραγματείας.
▪Επειδή λύση στο εκκλησιαστικό πρόβλημα δεν δίδεται από τους επισκόπους ούτε του νέου ούτε και του παλαιού η μόνη λύση πλέον που απομένει είναι να αποτειχισθούν όλοι οι πιστοί και του νέου και του πατρίου από τις μητροπόλεις και τις διάφορες παρατάξεις τους.
▪Ώστε να αναγκασθούν κάποιοι ιεράρχες να δημιουργήσουν μια Ιεραρχία ως συνισταμένη
από όλες τις Ορθόδοξες που να μην είναι δεμένη στο άρμα του κράτους και να προκύψει έτσι Η Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία από αυτούς που δεν συμβιβάζονται με ότι αντιευαγγελικό και αντιπαραδοσιακό.
▪Και να αναδείξει ο πιστός λαός και άλλους ηγέτες που θα χειροτονηθούν από αποτειχισμένους αγωνιστές επισκόπους που θα φύγουν από τις Ιεραρχίες του Νέου και του Πατρίου ώστε να συμπληρωθεί ικανή και σε αριθμό Ιεραρχία και όλοι να ακολουθούν το Πάτριο αλλά να μην ανήκουν σαφώς σε καμιά παράταξη και να δέχονται πιστούς από παντού φτάνει μόνο να είναι αληθινά Ορθόδοξοι.