«Βόρεια Ήπειρος» Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Πριν από 60 έτη στα πρώτα μαθήματα ιστορίας μαθαίναμε ότι τα ελληνικά φύλλα κατήλθαν προς νότο τρείς χιλιετίες προ Χριστού. Ἡ σύγχρονη ιστορική έρευνα κατέληξε στη διαπίστωση ότι τόπος διαμονής των Ελλήνων περί το 2300 μ.Χ. υπήρξε η περιοχή που περιλαμβάνεται δυτικά του Βερμίου μέχρι τις Πρέσπες και τον άνω ρου του Αώου προς βορρά, το οροπέδιο των Ιωαννίνων προς δυσμάς, τον Λάκμονα και τα Χάσια προς νότο. Από εκεί εξαπλώθηκαν, κάποιους αιώνες αργότερα, προς διάφορες κατευθύνσεις εντός της Βαλκανικής, αρχικά, και προς υπερπόντιες κτήσεις αργότερα, για να κυριαρχήσουν στη Μεσόγειο και να δημιουργήσουν  τον θαυμάσιο πολιτισμό της κλασικής αρχαιότητας.

Στον ηπειρωτικό χώρο γνωστά από την πρώιμη εγκατάσταση ήταν τα φύλα των Χαόνων, Θεσπρωτών, Μολοσσών, Παραυαίων και Περαιβών. Η χώρα των Χαόνων εκτεινόταν από τα Ακροκεραύνεια όρη, γνωστά και ως όρη της Χειμάρας, μέχρι τον ποταμό Θύαμι (Καλαμά σήμερα). Κατά την περίοδο ακμής τους (7ος αι. π.Χ.) είχαν φθάσει μέχρι τις Πρέσπες. Πρωτεύουσα τους, κατά τους κλασικούς χρόνους ήταν η Φοινίκη, 20 χλμ βορείως των ελληνικών συνόρων. Τους Χάονες οι Αλβανοί, ενισχυόμενοι από ανθέλληνες της γερμανικής και ιταλικής σχολής ιστορίας, θεωρούν ιλλυρικό φύλο χωρίς να φέρουν βέβαια την παραμικτή απόδειξη! Έτσι εφορμούν να επανακτήσουν τον χώρο των «προγόνων» τους, που εκτινόταν προς νότο μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο, γνωρίζοντας ότι οι σύγχρονοι Έλληνες κοιμούνται και δεν αγρυπνούν στις επάλξεις!

Σε διάφορα μέρη της σημερινής Βορείου Ηπείρου, στο άκουσμα της οποίας δαιμονίζονται κάποιοι κατά την ταυτότητα Έλληνες, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ευρήματα της μυκηναϊκής εποχής. Αυτά με τα άλλα της Αιανής κατέρριψαν τον «ιστορικό» μύθο των ανθελλήνων περί περιορισμού των ελληνικών φύλων νοτίως της γραμμής της αρχικής τους κατοικίας. Πασχίζουν οι Ιταλοί, κυρίως, αρχαιολόγοι να καλύψουν τις μαρτυρίες της παρουσίας των Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο, την κατεχόμενη από τους Αλβανούς, με βάση συνθήκη στην οποία πρωτοστάτησαν Αυστρία και Ιταλία. Όμως οι λίθοι βοούν. Βουθρωτό, Ογχησμός (Άγιοι Σαράντα), Φοινίκη, Αντιγόνεια (περιοχή Αργυροκάστρου), Αντιπάτρια (Μπεράτι), Αμαντία, Νίκαι, Πήλιον, Ωρικόν, Κεμάρες (Χειμάρα), Θρόνιον είναι κάποιοι από τους αρχαιολογικούς χώρους, που βοούν για την ελληνικότητα της περιοχής από τα πανάρχαια έτη. Και πέρα απ’ αυτές και οι αποικίες, όπως η Επίδαμνος (Δυρράχιο) αρκετά βόρεια.

Το όνομα Αλβανία, αβεβαίου ετύμου, εμφανίζεται για πρώτη φορά ως εθνικό σε γραπτή πηγή και μάλιστα ελληνική (βυζαντινή κατά τους μοχθηρούς της Δύσης) τον 11ο αιώνα. Για να θρέψουν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό οι Γερμανοί, κατά τον 19ο αιώνα, τους ανακηρύσσουν απογόνους των Ιλλυριών, οι οποίοι όμως είχαν υποταχθεί οριστικά στους Ρωμαίους τις τελευταίες δεκαετίες π.Χ. και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία εθνικής ύπαρξης αφομοιωθέντες από άλλους λαούς, Σλάβους κυρίως, που εγκαταστάθηκαν στα εδάφη τους. Κατά τον 14ο αιώνα συνέβη η κάθοδος των Αρβανιτών προς τον νότιο ελληνικό χώρο. Αυτοί υπήρξαν δίγλωσσοι, όπως ακριβώς και οι Βλάχοι, τους οποίους οι ανθέλληνες επιχείρησαν να αποσπάσουν από τον ελληνικό εθνικό κορμό κατά τον 19ο αιώνα. Οι Αρβανίτες, Έλληνες στην καταγωγή, γι’ αυτό και άρρηκτα συνδεθέντες με τους λοιπούς στην ιστορική τους πορεία, αυτοαποκαλούνται Αρμπέρορ, μιλούν Αρμπερίστ και δεν γνωρίζουν τίποτε για Σκιπερί και Σκιπετάρ, με τα οποία αυτοπροσδιορίζονται οι σύγχρονοι Αλβανοί. Ανιστόρητοι, γεμάτοι συμπλέγματα και με αχαρακτήριστη διάθεση υποτέλειας αρκετοί ανθέλληνες Έλληνες της εποχής μας επιχειρούν να χρίσουν Αλβανούς όχι μόνο τους καταδυναστευόμενους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, αλλά και σημαντικό μέρος των ελευθέρων, στην ουσία δουλωμένων ή δουλοφρόνων Ελλήνων. Και όμως οι Αλβανοί-Σκιπετάρ υπήρξαν κομμάτι της Ρωμηοσύνης κάποτε. Το μαρτυρεί η σημαία τους με τον δικέφαλο αετό και ο μεγάλος ήρωας της αντίστασης κατά των Οθωμανών κατακτητών, ο Σκεντέρμεπης, που ανιστόρητοι πάλι τον παραχωρήσαμε στους Σκιπετάρους!

Σημαντικό μέρος των Σκιπετάρων υπέκυψε στη βία του κατακτητού και εξισλαμίστηκε. Μικρό υπό την επήρεια των δυτικών μεταστράφηκε στον καθολικισμό. Έκτοτε υπηρέτησαν με συνέπεια τον κάθε κατακτητή ή κυρίαρχο (Οθωμανό, Αυστριακό, Ιταλό, Γερμανό και Αμερικανό σήμερα). Δεν είναι όλοι οι Αλβανοί ανθέλληνες. Αρκετοί του Νότου είναι περισσότερο φιλέλληνες από πολλούς κατά την ταυτότητα Έλληνες. Είναι οι ξένοι, που δεν τους αφήνουν να μονιάσουμε. Ο σημερινός πρωθυπουργός τους είναι υποχείριο του Σόρος, του οποίου η δράση για την αναταραχή στα Βαλκάνια αποσιωπάται συστηματικά.

Τη Βόρεια Ήπειρο ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τρεις φορές. Την πρώτη κατά τον Α’ βαλκανοτουρκικό πόλεμο. Τότε μας απώθησαν οι ισχυροί για τα άθλια συμφέροντά τους στις αίθουσες των διαβουλεύσεων. Επανήλθε εκεί το 1914 και στις εκλογές του 1915 συμμετείχε και ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός. Την Τρίτη ο στρατός μας προήλασε θριαμβευτικά απωθώντας τον ιταμό Ιταλό εισβολέα υπό τους ξέφρενους πανηγυρισμούς των αυτοχθόνων Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Αυτοί ξεδίπλωσαν τις ελληνικές σημαίες, φυλαγμένες στα μπαούλα, τάισαν τους πεινασμένους στρατιώτες μας, έστρωσαν νυφιάτικα σεντόνια σε ψειριασμένους, περιέθαλψαν τραυματίες, έθαψαν νεκρούς και κράτησαν τα ονόματά τους, παραδίδοντάς τα στην επόμενη γενιά. Και η Ελλάδα ακόμη δεν έθαψε όλους εκείνους τους νεκρούς! Κατά τα άλλα διδασκόμαστε την Αντιγόνη! Ω μέγεθος υποκρισίας! Και όταν τελείωσε ο πόλεμος, αν και τόσο στοίχισε στη χώρα μας, αν και είμασταν μεταξύ των νικητών μας πρόδωσαν για μία ακόμη φορά, για να μη διεκδικήσουμε τη Βόρεια Ήπειρο, από τον «πατερούλη» Στάλιν και την Κύπρο από τους Άγγλους «φίλους» μας. Αντί για αμοιβή μας έσυραν, εξ αιτίας  της άμετρης δουλοπρέπειάς μας σε εμφύλιο πόλεμο!

Υπέφεραν τα πάνδεινα οι πολίτες της Αλβανίας υπό το καθεστώς του Χότζα, κυρίως όμως οι ελληνικής καταγωγής. Εμείς δεν ακούγαμε την κραυγή τους και, όταν κάποιοι κατάφεραν και πέρασαν από τα ηλεκτροφόρα σύρματα, τους αποκάλεσαν οι «προοδευτικοί» πράκτορες της ΣΙΑ, που σκοπό είχαν να δηλητηριάσουν τις φιλικές (ποιες φιλικές άθλιοι;) σχέσεις μεταξύ γειτονικών λαών. Μάλιστα κάποιοι υψηλά ιστάμενοι, που είχαν επισκεφθεί τη γείτονα, έπλεξαν το εγκώμιο των κρατούντων για τη φροντίδα υπέρ του λαού της χώρας! Και δεν έχουν ζητήσει ακόμη συγγνώμη από τον λαό της, τώρα που όλοι είδαμε ότι ο ιδρώτας και ο μόχθος του λαού μετατρεπόταν σε οχυρωματικά έργα προς αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής Ελλάδος! Τώρα, που το πλήθος των Αλβανών, και όχι μόνο οι ομογενείς μας, μας ενημέρωσαν ότι η προπαγάνδα του καθεστώτος τους είχε πείσει ότι οι Έλληνες πεινούν!

Η Αλβανία έχει καταστεί προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Χάρη στην ισχύ αυτών αποσπάστηκε το Κοσσυφοπέδιο, η ιστορική κοιτίδα των Σέρβων. Χάρη στους ανθέλληνες ισχυρούς της γης αναζωπυρώνεται το θέμα των Τσάμηδων (Θυάμηδων) εκ του Θύαμι (Καλαμά). Εκείνων των διαφυγόντων για να μη δικαστούν με την κατηγορία των εγκληματιών πολέμου. Εδώ οι κοιμώμενοι Έλληνες δεν βλέπουν ότι εντός της χώρας μας κυκλοφορούν κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, με τον χάρτη της μεγάλης Αλβανίας μέχρι τον Αμβρακικό στις μπλούζες τους! Βγήκαν όλως να χύσουν όλη τη χολή τους κατά του παλικαριού, που άφησε την τελευταία του πνοή από βόλια φανατικών ανθελλήνων Αλβανών, επειδή δεν άντεξε να βλέπει την εκδηλούμενη καθημερινά ανθελληνική υστερία των κρατούντων στη γείτονα.

Αλβανοί που μένετε στη χώρα μας. Μη φοβάστε διόλου. Δεν στρεφόμαστε εναντίον σας. Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από σας, κινδυνεύει από τα παιδιά της που την προδίνουν και την ξεπουλούν στις αγορές του κόσμου.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»       

Σημαντικοί οικισμοί κατά την αρχαιότητα στην περιοχή υπήρξαν εκτός από το Βουθρωτό (απέναντι από την Κέρκυρα), ο Ογχησμός (σύγχρονοι Άγιοι Σαράντα), η Φοινίκη, η Αντιγόνεια (κοντά στο σημερινό Αργυρόκαστρο), η Αντιπάτρεια (σύγχρονο Βεράτι), η Αμαντία, η Νίκαια, το Πήλιον, το Ωρικόν και μικρότεροι οικισμοί ήταν οι Κεμάρες (σύγχρονη Χειμάρρα) και το Θρόνιο.

Εκτός από τους Χάονες που επιβλήθηκαν σταδιακά στην περιοχή, άλλα ηπειρωτικά φύλλα στην ενδοχώρα υπήρξαν οι Αντιτάνες, οι Παραυοί, οι Πρασαιβοί και πιο βόρεια οι Δεξάροι (ή Δεσσαρήτες).

Κατά το διάστημα 650-500 π.Χ. οι Χάονες επεκτάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή, καθώς η δύναμή τους εκτείνονταν στην παραθαλάσσια περιοχή από τον ποταμό Καλαμά ως τον κόλπο του Αυλώνα και στην ενδοχώρα μέχρι τις πεδιάδες της περιοχής της Κορυτσάς. Δεδομένου ότι ο τύμβος ΙΙ στη θέση Κούτσι, κοντά στην Κορυτσά, περιείχε ταφές ηγεμόνων του 7ου αιώνα π.Χ., η αρχή επεκτάσεως των Χαόνων μπορεί να χρονολογηθεί στην εποχή εκείνη[3].

Κατά την κλασσική εποχή, το 375 π.Χ. όλα τα ηπειρωτικά φύλα ενώθηκαν σε μία πολιτική οντότητα, κάτω από τη δυναστεία του Αιακίδη Αλκέτα (των Μολοσσών) και το 232 π.Χ. εγκαθιδρύεται στην Ήπειρο το αβασίλευτο Κοινό των Ηπειρωτών, με πρωτεύουσα τη Φοινίκη. Ως ενιαίο κράτος η Ήπειρος υπήρξε υπολογίσιμη δύναμη στην ευρύτερη περιοχή μέχρι την ρωμαϊκή κατάκτηση το 167 π.Χ..

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.