§ Αυτό που είναι η αποτείχισις, εφόσον γνωρίζει κανείς ότι είναι τρόπος να ξεχωρίσει την θέσιν του από την αίρεσιν το θέτει σε εφαρμογή, όταν θεσμικώς και συνοδικώς κηρύσσεται κακοδοξία, ευθύς αμέσως μετά την συνοδική διακήρυξη και πράξη και δεν περιμένει έτη έως ότου εδραιωθεί ο Οικουμενισμός κι αυτός εν τω μεταξύ ερευνά ακόμη μητροπόλεις, ώστε να «οικονομηθεί οικονομικά» με μεσοβέζικες λύσεις.
§ Όταν στην Αγιοπατερική αποτείχισι έχουν προηγηθεί ορισμένοι πατέρες σηκώνοντας όλο το φορτίο του αγώνος μόνοι την ώρα που ορισμένοι «αντιοικουμενισταί» εποίουν στοχασμόν να εξεύρουν λύσιν, ώστε να κάνουν αποτείχισιν που δεν είναι τελικά αποτείχισις, διότι επρόκειτο να αγωνισθούν οι «λέοντες», οι οποίοι απεδείχθησαν «γαλαί νιαουρίζουσαι», και έπρεπε εν τω μεταξύ να τους αναμένουν και μέχρι τότε, επειδή δεν τους ήτο δυνατόν να διακόψουν κοινωνία μαζί των ήταν χρεία να επινοήσουν συνάμα μια φόρμουλα διατύπωσης για την εφαρμογή μιας άλλης νέας αποτειχήσεως, όχι αυτής των Αγίων Πατέρων αλλά μοντέρναν… μεταπατερικήν, η οποία τελικά «φευ, μας έκανε μαντάραν», τότε λέγω είναι καλύτερο να σιωπούμε σεβόμενοι το κόπο των προγενεστέρων!!!
§ Επειδή όλα τα δόγματα αναφέρονται συγκεκριμένα, καθώς γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, σε ότι αφορά την Πίστιν μας για τον Θεό, τα αόρατα, τα ορατά, την πρόνοια του Θεού για τον κόσμο και όσα αφορούν την μέλλουσα κρίση , στην αλήθεια όμως των δογμάτων έφτασαν οι άγιοι πατέρες με συγκεκριμένη πορεία κατά την οποία ο νους φθάνει κλιμακωτά και διαδοχικά δια σοφίας, δια θεωρίας, δια γνώσεως, δια αλησμόνητης γνώσεως στην αλήθεια, και επειδή, σύμφωνα με τις πέντε συζυγίες για τις οποίες έκανε λόγο ο άγιος Μάξιμος, η αλήθεια συνάπτεται με το αγαθό, αφού ο λόγος περνώντας πρώτα από την φρόνηση και στην συνέχεια ο λόγος στην πράξη και από την πράξη στην αρετή και φτάσει τελικά στο αγαθό μέσω αυτής της πορείας , και έτσι μεταβάλει την δεκάδα (5+5) σε μονάδα για να ενωθεί με τον αγαθό και αληθινό Θεό και σε αυτήν την ένωση είναι που φανερώνεται η Εκκλησία ως «ἑνότητος μυστήριον»
Για τους παραπάνω λόγους προτρέπω όλους τους αποτειχισμένους πιστούς:
1. Να σέβονται και να αγαπούν όλους τους αποτειχισμένους πατέρες εξίσου διότι: «οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι»(15ος κανών της ΑΒ’).
2. Ο Απόστολος Παύλος και όχι κάποιος εκ των αποτειχισμένων εντέλλεται: «Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. Μεμέρισται ὁ Χριστός; Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; Ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε» (Α’Κορ.1, 10-13).
3. Μην εξουθενώνετε τους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς του πατρίου Εορτολογίου που αποτειχίστηκαν πολύ πριν από εσάς σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου των Εθνών: «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών…» (Β’ Θεσ. 2, 15).
4. Όποιος σας περιορίζει σε ομάδες και παρατάξεις δεν λειτουργεί σύμφωνα με το θέλημα του θεού που θέλει ενότητα στην Εκκλησία του!!!
5. Πώς είναι δυνατόν ορισμένοι εκ των αποτειχισμένων να κάνουν οικονομία με όσους διατελούν σε κοινωνία ακόμη με τους Οικουμενιστές και να μην θέλουν, έστω και οικονομικώς κατά την δική τους θεώρηση- να έχουν κοινωνία με όσους ξεχώρισαν:
α. με αποτείχιση για λόγους Παραδόσεως και λειτουργικής ενότητος που έχει όμως συνέπειες στην Πίστη, όπως αποδείχθηκε στο Κολυμπάρι ότι η αλλαγή του εορτολογίου είχε σκοπιμότητα την ένωση και τελικά την υποταγή στον Παπισμό;
β. με όσους αποτειχίστηκαν εσχάτως για να ξεχωρίσουν από τον οικουμενισμό στων οποίων τις συνάξεις δεν σας επιτρέπουν να εκκλησιάζεστε;
6. Θεωρούν ότι επαρκούν αυτοί μόνοι να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες όλου του ορθόδοξου ποιμνίου; Αυτό πραγματικά δείχνει ότι δεν υπάρχει φρόνησις!!!
7. Παρακαλούμε τους πιστούς και κληρικούς, μάλιστα τους επισκόπους, του Πατρίου εορτολογιου να κάνουν πολλή οικονομία τώρα, ώστε να αντιμετωπιστεί καίρια η αίρεσις του Οικουμενισμού και να δυνηθούμε να την αντιμετωπίσουμε συνοδικώς.
8. Ξεχωρίσατε παντελώς όλοι οι πιστοί από τις συνάξεις των Οικουμενιστών νεοημερολογητών και των σφραγισμένων διότι θα συναπολεσθείτε μαζί τους.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμώς όλους όσους με θέτουν εκτός του καταλόγου των αποτειχισμένων και όσους δημοσιεύουν αυτούς τους καταλόγους χωρίς και τα δικά μου στοιχεία, πράγμα που αποδεικνύει ότι είμαι φορέας άλλων θέσεων καθώς δεν κομματιάζω αλλά ενώνω όλους αυτούς και μεταξύ τους και τελικά με το πάτριο. Αυτό επίσης δείχνει ότι «Κύριος μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου· σὺ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί» (ψλμ.15,5). Συνειδητοποιώ ότι με φοβούνται, όμως καλύτερο είναι να σε φοβούνται από το να σε λυπούνται όπως λέει ο λαός. Θα δούμε όμως ποια θα είναι η κατάληξη όλων αυτών!!!
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω εξηγούμε πιο αναλυτικά:
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει: «Πάντα τά δόγματα, ἤ περί Θεοῦ εἰσιν, ἤ περί ὁρατῶν καί ἀοράτων, ἤ περί τῆς ἐν αὐτοῖς προνοίας καί κρίσεως»,
§ Στην αλήθεια όμως των δογμάτων έφτασαν οι άγιοι πατέρες με συγκεκριμένη πορεία κατά την οποία «Τόν γάρ νοῦν διά τῆς σοφίας ἔφασκε κινούμενον, εἰς θεωρίαν ἰέναι· διά δέ τῆς θεωρίας, εἰς γνῶσιν· διά δέ τῆς γνώσεως, εἰς τήν ἄληστον γνῶσιν· διά δέ τῆς ἀλήστου γνώσεως, εἰς τήν ἀλήθειαν· περί ἥν ὁ νοῦς ὅρον τῆς κινήσεως δέχεται, περιγραφομένης αὐτῷ τῆς τε οὐσίας καί τῆς δυνάμεως, καί τῆς ἕξεως καί τῆς ἐνεργείας.
§ Και επειδή, σύμφωνα με τις πέντε συζυγίες για τις οποίες έκανε λόγο ο άγιος Μάξιμος, η αλήθεια συνάπτεται με το αγαθό, αφού ο λόγος περνώντας πρώτα από την φρόνηση και στην συνέχεια ο λόγος στην πράξη και από την πράξη στην αρετή και φτάσει τελικά στο αγαθό μέσω αυτής της πορείας, καθώς επίσης: «Λόγου γάρ ἔφασκεν εἶναι δύναμιν τήν φρόνησιν· καί αὐτόν εἶναι δυνάμει τόν λόγον, φρόνησιν· ἕξιν δέ, τήν πρᾶξιν· ἐνέργειαν δέ, τήν ἀρετήν· τήν δέ πίστιν φρονήσεως τε καί πράξεως καί ἀρετῆς, ἤγουν δυνάμεως ἕξεώς τε καί ἐνεργείας ἐνδιάθετον πῆξιν καί ἀναλλοίωτον· ἧς πέρας ἔσχατόν ἐστι τό ἀγαθόν, περί ὅ καταλήγων τῆς κινήσεως ὁ λόγος παύεται. Θεός γάρ ἐστι τό ἀγαθόν, ᾧ πέφυκε πᾶσα καί παντός λόγου παρατοῦσθαι δύναμις», και έτσι μεταβάλει την δεκάδα (5+5) σε μονάδα για να ενωθεί με τον αγαθό και αληθινό Θεό και σε αυτήν την ένωση είναι που φανερώνεται η Εκκλησία «ἀληθείας τε αὖ καί ἀγαθότητος τῶν ἡμῖν διεγνωσμένων τούς ὅρους, εἰ θέμις εἰπεῖν, ὑπερβᾶσα, καί τῇ ὑπεραληθεστάτῃ καί ὑπεραγάθῳ κοίτῃ τοῦ θεοῦ, κατά τήν ἀψευδεστάτην αὐτοῦ ἐπαγγελίαν, ἀῤῥήτως τε καί ἀγνώστως ἑαυτήν κατευνάσασα· ὡς μηδέν τῶν διοχλεῖν αὐτῇ πεφυκότων λοιπόν ἔχουσα φθάνον αὐτῆς τήν ἐν θεῷ κρυφιότητα· καθ᾿ ἥν μακαρίαν καί παναγίαν κοίτην, τό φρικτόν ἐκεῖνο τῆς ὑπέρ νοῦν καί λόγον ἑνότητος μυστήριον ἐπι
…