ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΙΑ – ΜΠΑΛΑΜΙΑ ΠΙΚΡΗ – BITTER ALMOND – ή AMYGDALUS COMMUNIS V. AMARIS
( Ιστορία – Καλλιέργεια – Ιατροφαρμακευτικες ιδιότητες -Προφυλάξεις
Γράφει η Μάρθα Στ. Καπλάνογλου Γεωπόνος
Η Πικραμυγδαλιά είναι μια ξεχωριστή ποικιλία αμυγδαλιάς ,που, επιστημονικά,αποκαλείται Amygdalus communis V. amaris. και στην περιοχή της Κοζάνης αποκαλούνταν, στο τοπικό ιδίωμα “Πικρή Μπαλαμιά”. Ο καρπός της ανήκει και αυτός στην οικογένεια των Ροδιδών (Rosaceae), όπως και η κοινή γλυκιά αμυγδαλιά, η οποία, επιστημονικά, αποκαλείται Prunus dulcis.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Η αμυγδαλιά κατάγεται από τις ζεστές και ξηρού κλίματος, περιοχές της Μέσης Ανατολής (Ιράν), και εξαπλώθηκε κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, στην Βόρεια Αφρική και στη Νότια Ευρώπη, από τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες και τους Ρωμαίους.
– Ελλάδα Η μη εξημερωμένη αμυγδαλιά εμφανίζεται, σε ανασκαφές στην Ελλάδα από το 8.000 π.Χ. έως το 3.000 π.Χ. που γίνεται η εξημέρωση της.
– Εβραίοι Η εξημερωμένη αμυγδαλιά ήταν, ευρέως,γνωστή στους Εβραίους από τον 16ο π.Χ. αιώνα.
– Αιγύπτιοι Όταν πέθανε ο Αιγύπτιος βασιλιάς Τουταγχαμών, το 1325 π.Χ, τα αμύγδαλα ήταν μία από τις τροφές που τοποθετήθηκαν, στον περίφημο τάφο του, για να τον τρέφουν στη, μετά θάνατο, ζωή του.
–Έλληνες & Πέρσες στους κλασικούς χρόνους Στους Έλληνες και τους Πέρσες αναφέρεται, σαφώς, ως εδώδιμο, από τον 6ο π.Χ. αιώνα.
– Ιταλία Από την Ελλάδα διαδόθηκε στην Ιταλία, κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα, η δε Λατινική ονομασία του αμυγδάλου ήταν nux Graecum (ελληνικό καρύδι). Ο Κάτων ήταν αυτός που έφερε την αμυγδαλιά από την Ελλάδα στην Ιταλία. Από εκεί, η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε στην Βόρεια Αφρική, στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Γαλλία.
–Λοιπή Ευρώπη Δεν καλλιεργήθηκε στην Αγγλία, πριν το 1562, και τότε καλλιεργήθηκε, αρχικά, για την ανθοφορία της. Στη μεσαιωνική Ευρώπη προτιμούσαν τα αμύγδαλα φρέσκα και πράσινα, για το “γάλα” τους, το οποίο ο κόσμος το χρησιμοποιούσε, αντί για γάλα αγελάδας, κατά τις περιόδους της Χριστιανικής νηστείας.
Η αμυγδαλιά,πολύ γρήγορα, εμφανίστηκε και στην Αγγλία, πιθανόν από τους Ρωμαίους, και μνημονεύεται στους αγγλοσαξονικούς καταλόγους φυτών.
– ΗΠΑ (Καλιφόρνια) Η αμυγδαλιά μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α. (Καλιφόρνια) τον 18ο αιώνα, από Ισπανούς κληρικούς, που υπηρετούσαν στην Αποστολή της Σάντα Μπάρμπαρα.
Μεγάλες εκτάσεις δεν φυτεύτηκαν στις Η.Π.Α. ,μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΑ
Λόγω της φυσικής επιλογής, η συντριπτική πλειονότητα των αμυγδάλων των αγριαμυγδαλιών, στο παρελθόν, είχε πολύ πικρή γεύση, ώστε να αποφεύγεται το τσιμπολόγημα τους από τα πουλιά (δεν αποτελούσε συνειδητή επιλογή, απλώς τα πικρά αμύγδαλα αποκτούσαν ,με αυτόν τον τρόπο, απογόνους).
Η ανθρώπινη παρέμβαση ,μέσω της τεχνητής επιλογής επέλεξε τους ελάχιστους άπικρους καρπούς και τους καλλιέργησε συστηματικά. Έτσι, σήμερα, έχουμε πολλούς άπικρους(γλυκούς) καρπούς και ελάχιστους πικρούς
Παλαιότερα, στην Κοζάνη, υπήρχαν πάρα πολλές αμυγδαλιές, παντού. Στα χωράφια ,στα αμπέλια στις αυλές . Τις αποκαλούσαν μπαλαμιές και τους καρπούς μπαλάμια,
Η μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν γλυκές αμυγδαλιές και ελάχιστες ήταν πίκρες.
Ήταν αυτοφυείς και δεν υπήρχαν, παρά,ελάχιστοι συστηματικοί οπωρώνες, με γλυκά αμύγδαλα . Από την όψη του δένδρου, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις πικραμυγδαλιές από τις γλυκιές αμυγδαλιές, παρά μόνο, όταν γευόσουν τον καρπό τους.
Γι’ αυτό το λόγο, κρατούσαν τα δένδρα που φύτρωναν, μέχρι την καρποφορία και απομάκρυναν τα πικρόκαρπα, μετά την διαπίστωση των ακατάλληλων, γι’ αυτούς, αμυγδάλων.
Μόνο ελάχιστοι κρατούσαν τον καρπό των πικροαμυγδάλων και αυτοί ήταν, που γνώριζαν τη θεραπευτική τους αξία και την ασφαλή χρησιμοποίηση τους.
Πολλές φορές, σποραδικά, μετά τη συγκομιδή από δένδρα με γλυκά μπαλάμια (αμύγδαλα), εμφανιζόταν και πικρά αμύγδαλα. To γεγονός αυτό συνέβαινε, λόγω της αυτογονιμοποίησης, των δένδρων από γύρη, που μετέφεραν οι μέλισσες ή ο αέρας ,από πικραμυγδαλιές, που βρισκόταν στη γύρω περιοχή.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
Το γλυκό αμύγδαλο παράγεται από έναν τύπο αμυγδαλιάς (Prunus amygdalus var. Dulcis) και δεν περιέχει δηλητηριώδεις χημικές ουσίες. Το πικρό αμύγδαλο προέρχεται από διαφορετικό τύπο αμυγδαλιάς (Prunus amygdalus var. Amara) και περιέχει τοξικές χημικές ουσίες.
Συνομοταξία…….. Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία…………. Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Τάξη………………..Ροδώδη (Rosales)
Οικογένεια…………Ροδοειδή (Rosaceae)
Γένος ………………Προύμνη (Prunus)
Είδος…………. Πικρή αμυγδαλιά Amygdalus communis V. amaris. ή prunus communis V. amaris
Κοινά ονόματα διαφόρων ειδών αμυγδαλιών : Σε αρχαία κείμενα Αγριαμυγδαλιά, Πικραμυγδαλιά, Μαυρόκαρπη, Ροδακινοφόρα κλπ. Σήμερα, το βρίσκουμε, σε διάφορα μέρη της Ελλάδος ως Αμυγδαλέα, αμυγδάλη, αμύγδαλος ο δέκαρπος , μπαλαμιά κ.α.
Με ποια άλλα ονόματα είναι γνωστό το πικραμύγδαλο; Almendra Amarga, Almendro Amargo, Amande Αm & egrave? Re, Amandier Amer, Amandier à φρούτα Amers, Amendoa Amarga, Αμυγδαλή Amara, Amygdalus communis var. amara, Amygdalus dulcis var. amara, Prunus amygdalus var. amara, Prunus communis var. amara, Prunus dulcis var. amara
ΒΟΤΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
– Φυτό
Η αμυγδαλιά (και των δύο ποικιλιών) είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο, που έχει ύψος 4 – 10 μέτρων
-Φύλλα
Έχει στενά, οδοντωτά φύλλα.
–Άνθη
Η γλυκιά αμυγδαλιά έχει ,συνήθως, άσπρα λουλούδια, ενώ η πικρή αμυγδαλιά έχει ροζ λουλούδια. Η ανθοφορία γίνεται, στο τέλος του χειμώνα, έως νωρίς την άνοιξη ( από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο) και για τις καλλιεργούμενες όψιμες γλυκιές ποικιλίες οι ανθοφορία παρατείνεται και στον Απρίλιο
–Καρπός
Έχει πράσινους καρπούς Τα πικρά αμύγδαλα παράγουν μια μικρή ποσότητα σταθερού ελαίου ,μαζί με ένα γαλάκτωμα που αποδίδει γλυκόζη, κυανιούχο και το αιθέριο έλαιο πικρών αμυγδάλων, που είναι σχεδόν καθαρή βενζαλδεΰδη.
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Η πικρή αμυγδαλιά προέρχεται από τη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική και καλλιεργείται, ευρέως, στην Ισπανία, την Τουρκία, το Μαρόκο, την Τυνησία και την Αίγυπτο.
ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ
Η συγκομιδή των αμυγδάλων γίνεται τον Δεκέμβριο και Ιανουάριο
–Διαχωρισμός πυρήνων από τα κελύφη
Ακολουθεί ο διαχωρισμός των πυρήνων από τα κελύφη τους. Για την εξαγωγή του αιθέριου ελαίου των πικρών αμυγδάλων, γίνεται η σύνθλιψη των πυρήνων σε πρέσα, μια διαδικασία που ακολουθείται και για την παραγωγή του του ελαίου των γλυκών αμυγδάλων, που είναι ένα σταθερό λάδι
–Σύνθλιψη των πυρήνων
Η σύνθλιψη των πυρήνων γίνεται σε πρέσα ,για την παράγωγη ενός σταθερού λαδιού ενώ στη συνέχεια, για την εξαγωγή του αιθέριου ελαίου, γίνεταιτο αλκαλικό πλύσιμο
–Αλκαλικό πλύσιμο
Απομακρύνεται από τους πυρήνες με αλκαλικό πλύσιμο το πρωτικό οξύ και υπάρχει διόρθωση. – Απόδοση σταθερού ελαίου πικραμύγδαλου
Οι θρυμματισμένοι πυρήνες αποδίδουν, περίπου το 30% ενός σταθερού ελαίου,υ παρόμοιο με το γλυκό αμυγδαλέλαιο.
–Συμπίεση και διαβροχή
Η κοινοποιημένη πάστα που αφήνεται μετά τη συμπίεση, στη συνέχεια διαβρέχεται με νερό, για να διαχωριστεί η φυσική γλυκοσίδη, η αμυγδαλίνη με ενζυματική δράση.
– Παραγωγή
Η «ουσία αμυγδάλου» που παράγεται με τον τρόπο αυτό χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία τροφίμων.
-Απόσταξη
Στη συνέχεια αποστάζεται, για να δώσει 1% αιθέριο έλαιο πικρού αμυγδάλου. Το πικρό αμυγδαλέλαιο δεν υπάρχει στους ξηρούς καρπούς, στη φυσική τους κατάσταση.
– Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ελαίου γλυκού αμυγδάλου και του ελαίου πικρού αμυγδάλου;
Το γλυκό αμυγδαλέλαιο είναι ένα σταθερό λάδι, ενώ το πικρό αμυγδαλέλαιο θεωρείται αιθέριο έλαιο. Τα σταθερά έλαια είναι τα λιπαντικά μεταφοράς, που χρησιμοποιούμε ως βασικό λάδι ,ενώ τα αιθέρια έλαια είναι εκχυλίσματα από φυτικό υλικό. Τα σταθερά λάδια δεν εξατμίζονται και είναι συνήθως αυτό που σκέφτεστε όταν ακούτε τη λέξη λάδι. Τα αιθέρια έλαια μπορούν να εξατμιστούν και δεν είναι πραγματικό λάδι, καθώς είναι η «ουσία» του φυτικού υλικού από το οποίο προέρχονται.
ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Τα πικραμύγδαλα περιέχουν πρωτεΐνες, λιπαρές ουσίες, υδατάνθρακες, αιθέριο έλαιο, το οποίο αποτελείται από ελαΐνη, μικρό ποσοστό λινολεϊκού οξέος και άλλα γλυκερίδια, εμουλσίνη, αμυγδαλίνη (τοξικό γλυκοσίδιο που περιέχεται μόνο στα πικρά αμύγδαλα).
Τα αμύγδαλα περιέχουν υψηλό ποσοστό πρωτεΐνης (21%), και σίδηρο, ασβέστιο,φωσφόρο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β.
Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η βιταμίνη Β17, η οποία αποτελείται από δύο σάκχαρα (γλυκόζη), μία βενζελδαύδη και ένα κυάνιο* συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Περιέχουν, επίσης, γαλακτωματίνη (εμουλσίνη). Από την αμοιβαία αντίδραση των δύο αυτών συστατικών, παρουσία νερού, παράγεται υδροκυανικό οξύ και αιθέριο έλαιο πικρών αμυγδάλων, που είναι βενζοϊκή αλδεύδη.
* Η βενζαλδεΰδη και το υδροκυανικό (πρωτικό οξύ) είναι τα κύρια χημικά συστατικά του πικρού αμυγδάλου
Τα αμύγδαλα περιέχουν, ακόμη, υψηλό ποσοστό λίπους (κοντά στο 50%), με πολλά μονοακόρεστα (39%) και λίγα κορεσμένα (3,7%).
*Κυάνιον
Το υδροκυάνιο όπως και το χλωριούχο κυάνιο,είναι ισχυρά δηλητήρια που επιδρούν στο αίμα. Λόγω της ιδιότητας της κυανιούχου ρίζας (C≡N) να σχηματίζει εύκολα ενώσεις με τον σίδηρο, ο σίδηρος της αιμοσφαιρίνης του αίματος, η οποία μεταφέρει οξυγόνο για τις ανάγκες του οργανισμού, σχηματίζει σταθερά, μη διασπώμενα κυανιούχα άλατα με την επίδραση του χλωριούχου κυανίου και, επομένως, παρεμποδίζεται η ζωτική διαδικασία της κυτταρικής αναπνοής . Έτσι, το θύμα πεθαίνει από την έλλειψη οξυγόνου.
ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
– Τα πικραμύγδαλα και η αντικαρκινική της δράση
Η βιταμίνη B17 που περιέχουν είναι ίσως η πιο ισχυρή αντικαρκινική βιταμίνη της φύσης. Η πικρή τους γεύση τα έχει κάνει ανεπιθύμητα, όμως η αντικαρκινική αξία τους είναι πραγματικά τεράστια. Χρειάζεται λίγη προσοχή στην κατανάλωσή τους, επειδή περιέχουν υδροκυάνιο. Εάν η χρήση είναι προληπτική, σε αυτές τις περιπτώσεις για τους ενηλίκους 3 έως 5 πικραμύγδαλα, τη μέρα, είναι αρκετά.
– Τα πικρά αμύγδαλα βοηθούν, ακόμη, στις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, αλλά και στη δυσμηνόρροια. (το γαλάκτωμα πικρών αμυγδάλων )
– Τα πικρά αμύγδαλα έχουν επίσης και ιδιότητες αντισπασμωδικές
– Έχουν μαλακτικές, καθαρτικές, καταπραϋντικές και διουρητικές ιδιότητες
– Λαμβάνονται υπό τη μορφή γαλακτώματος ή αμυγδαλελαίου για την θεραπεία κολικού του νεφρού και της νεφρολιθίασης, της γαστρεντερίτιδας και της γαστραλγίας.
– Επίσης, χορηγούνται ,υπό τη μορφή ελαίου για την αντιμετώπιση ερεθισμών και εγκαυμάτων του δέρματος .
– Χορηγούνται και υπό μορφήν σιροπιού για την θεραπεία του βήχα, της βραχνάδας, της δυσκοιλιότητας και διάφορων νεφριτικών πόνων.
– Αλεύρι και αιθέριο λάδι πικραμυγδάλων, θεραπεύει την κακοσμία της μασχάλης και των ποδιών.
Τα πτητικά έλαια του «πικρού αμύγδαλου» μπορούν επίσης να παραχθούν από άλλους σχετικούς πυρήνες φρούτων, όπως το βερίκοκο (Prunus armeniaca), το ροδάκινο (Prunus persica) και το δαμάσκηνο (Prunus domestica). Παρόμοια με το πικρό αμύγδαλο, αυτά τα πτητικά έλαια θεωρούνται δηλητηριώδη.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ ….Το πικρό αμυγδαλέλαιο είναι ένα αιθέριο έλαιο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ για οποιαδήποτε άμεση χρήση περιποίησης δέρματος.
Η χρησιμότητά του είναι ,απλώς,για το υπέροχο άρωμα ή τη γεύση του αμυγδάλου. Το πικρό αμύγδαλο ,επίσης,
ΔΕΝ ΕΧΕΙ οφέλη αρωματοθεραπείας, όπως τα περισσότερα από τα αιθέρια έλαια που χρησιμοποιούμε.
Τα πικραμύγδαλα είναι καλύτερα να αποφεύγονται σαν τροφή, διότι μπορεί να προκαλέσουν δηλητηρίαση λόγω του υδροκυανικού οξέος που περιέχουν.
–Κίνδυνοι από τους καρπούς
Τα πικρά αμύγδαλα αναπτύσσουν, όταν ο καρπός πληγωθεί ή υποστεί μηχανική παραμόρφωση, ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, το υδροκυάνιο .
ΠΡΟΣΟΧΗ …..Το πικρό αμυγδαλέλαιο δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται στη θεραπεία.
Ως έχει, μόνο υπό την μορφή τυποποιούμενων φαρμακευτικών προϊόντων και μετά από την συνταγογράφηση του γιατρού
ΠΡΟΣΟΧΗ …..Απαγορεύεται, ΑΥΣΤΗΡΩΣ, η βρώση πικρών αμυγδάλων από τα παιδιά, 4-5 πικραμύγδαλα είναι αρκετά για να φέρουν τον θάνατο.
ΠΡΟΣΟΧΗ : …..Μπορεί να προκληθεί ναυτία, δυσπεψία, κνησμός (φαγούρα) και εξανθήματα. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στην κατανάλωση πικρών αμυγδάλων, λόγω της τοξικής ουσίας αμυγδαλίνη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση.
Σε αυτή την περίπτωση απαιτείται άμεση πλύση του στομάχου και χορήγηση ατροπίνης.
Η θανατηφόρος δόση είναι 50-60 πικρά αμύγδαλα (ενήλικες) , 4-6 (παιδιά).
ΠΡΟΣΟΧΗ! …..Το αιθέριο έλαιο πικρού αμυγδάλου ,πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού
ΠΡΟΣΟΧΗ …..Εν αναμονή μιας χειρουργικής επέμβασης : Το πικρό αμύγδαλο μπορεί να επιβραδύνει το νευρικό σύστημα. Η αναισθησία και άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης το κάνουν επίσης. Η χρήση πικρού αμυγδάλου μαζί με αυτά τα φάρμακα μπορεί να επιβραδύνει πάρα πολύ το κεντρικό νευρικό σύστημα . Πρέπει να σταμάτα η χρήση πικραμύγδαλου τουλάχιστον 2 εβδομάδες πριν από μια προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση.
ΠΡΟΣΟΧΗ …. Χρήση κατασταλτικών φαρμάκων (κατασταλτικά του ΚΝΣ) μπορεί να αλληλεπιδρούν
Το πικρό αμύγδαλο μπορεί να είναι τοξικό και μπορεί να προκαλέσει υπνηλία. Τα φάρμακα που προκαλούν υπνηλία ονομάζονται ηρεμιστικά. Η λήψη πικρού αμυγδάλου μαζί με ηρεμιστικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσει υπερβολική υπνηλία.
*********
ΠΡΟΣΟΧΗ!….. -Ανακοίνωση του ΕΦΕΤ
Το μέγεθος του κινδύνου αντικατοπτρίζεται στις ανακοινώσεις του ΕΦΕΤ (Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων )
Δείτε μια από αυτές:
* *********
Ιδιαιτέρως προσεκτικοί πρέπει να είναι οι όσοι καταναλώνουν πικρούς πυρήνες βερίκοκου και πικραμύγδαλων, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΕΦΕΤ ο οποίος ενέκρινε γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβουλίου Ελέγχου Τροφίμων (ΕΣΕΤ) που εκπονήθηκε με βάση αντίστοιχες γνωμοδοτήσεις διεθνών οργανισμών, οργανισμών της ΕΕ καθώς και μέτρων, που έχουν υιοθετηθεί από άλλες χώρες, σχετικά με το πόσο επικίνδυνη για την υγεία μας είναι η κατανάλωση πικρών πυρήνων βερίκοκου και πικραμυγδάλων.
Ειδικότερα, ο ΕΦΕΤ συστήνει για τους ενήλικες την κατανάλωση μέχρι 2 πικρών πυρήνων βερίκοκου ή πικραμύγδαλου την ημέρα ενώ για τα παιδιά, τις εγκύους και τις γυναίκες που θηλάζουν, καθώς εμπίπτουν στην κατηγορία των ευπαθών ομάδων πληθυσμού, να μην καταναλώνουν τα προϊόντα αυτά.
Η αμυγδαλίνη είναι μια ουσία που όταν διασπάται, παράγονται κυανιούχες ενώσεις (υδροκυάνιο), οι οποίες είναι δυνητικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία. Ο βαθμός και η πιθανότητα της επικινδυνότητας εξαρτώνται και από τον αριθμό των πικρών πυρήνων βερίκοκου και πικραμύγδαλων που θα καταναλωθεί, καθώς και από το αρχικό ποσοστό αμυγδαλίνης που συγκεντρώνουν τα προϊόντα αυτά.
Παράλληλα, ο ΕΦΕΤ συστήνει και στις επιχειρήσεις οι οποίες διακινούν καρπούς που περιέχουν αμυγδαλίνη να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές, ως προς τις πρόσθετες ενδείξεις επισήμανσης που πρέπει να φέρουν πέραν των υποχρεωτικών ενδείξεων και στις οποίες πρέπει να αναγράφονται: ο μέγιστος αριθμός πυρήνων που μπορεί να καταναλωθούν με ασφάλεια (πρέπει να τεκμηριώνεται στη βάση αξιολόγησης κινδύνου), μήνυμα που θα προειδοποιεί για πιθανότητα δηλητηρίασης σε περίπτωση υπερβολικής κατανάλωσης, όπως επίσης και σύσταση για αποφυγή κατανάλωσης από παιδιά, έγκυες και γυναίκες που θηλάζουν.’’
‘’ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ:
Δεν συνιστάται η χρήση παρασκευασμάτων βοτάνων ,χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρού ή φαρμακοποιού. Ενδέχεται οι ουσίες που περιέχουν να αλληλεπιδράσουν με το/τα φάρμακα, που,ήδη, παίρνει ο ασθενής και να εξουδετερώσουν τη θεραπευτική τους δράση ή να προκαλέσουν τοξικότητα. Μπορεί ,επίσης, να επιβαρύνουν περαιτέρω εξασθενημένες ζωτικές λειτουργίες, με κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή του ασθενούς.’’ *****************
ΧΡΗΣΕΙΣ
Παρά τις σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια, οι άνθρωποι κάνουν φάρμακα από το κέντρο (πυρήνας) του πικρού αμυγδάλου.
Τα πικρά αμύγδαλα είναι η βάση για ποτά, αλλά και καλλυντικά
– Αιθέριο έλαιο
Το αιθέριο έλαιο του πικραμύγδαλου χρησιμοποιείται, γενικά, για ιδιότητες αρώματος, γεύσης και αρωματοθεραπείας μόνο αν είναι ενσωματωμένο σε έτοιμα βιομηχανικά προϊόντα
όπως σαπούνια,λοσιόν κ.α.
– Παρασκευή καλλυντικών
Γνωστό είναι και το αμυγδαλόλαδο, που χρησιμοποιείται από τις βιομηχανίες καλλυντικών, για την παρασκευή γαλακτωμάτων
– Παρασκευή φαρμάκων
Χρησιμοποιείται από τις βιομηχανίες, για πολλά και διάφορα παρασκευάσματα.
–Αρωματισμός χώρου
Χρησιμοποιήστε το, για να αρωματίσετε το χώρο σας ή να φτιάξετε το δικό σας απολυμαντικό-αποσμητικό σπρέι για το σπίτι σας.
-Αποσμητικού χώρου
Μπορείτε να ψεκάσετε τις κουρτίνες, τις ρίψεις, τα χαλιά, τα υφάσματα και τα μαξιλάρια σας για να τα απολυμάνετε και να τα φρεσκάρετε.
Θα χρειαστείτε έναν ψεκαστήρα, ένα φλιτζάνι νερό, 1 κουταλιά άσπρο ξύδι, 1/3 φλιτζάνι βότκα, 15 σταγόνες αιθέριο έλαιο πικρού αμυγδάλου, 15 σταγόνες αιθέριο έλαιο κανέλας και 10 σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού .
Πρώτα, συνδυάστε τα αιθέρια έλαια με τη βότκα και μετά προσθέστε όλα τα άλλα συστατικά. Το αποσμητικό χώρου είναι έτοιμο.
Χρησιμοποιήστε αιθέρια έλαια με προσοχή. Αποφύγετε τη διάχυση αιθέριων ελαίων σε δωμάτια με μωρά και κατοικίδια ζώα και βεβαιωθείτε ότι το δωμάτιο αερίζεται καλά κάθε φορά που ασκείται αρωματοθεραπεία.