«Άφρονες και δουλόφρονες» Του Απόστολου Παπαδημτρίου

Τις ημέρες αυτές στην Κάλυμνο θυμήθηκαν να τιμήσουν τη μνήμη των παλικαριών που έπεσαν υπέρ πατρίδος τη σκοτεινή εκείνη νύχτα του 1996 στα Ίμια. Η υπόλοιπη Ελλάδα έχει άλλα, να ασχοληθεί. Μάλιστα στην Αθήνα πρέπει να ψάξεις αρκετά, για να επισημάνεις την τιμητική πλάκα, κρυμμένη πίσω από θάμνους. Πρέπει να κρύβουμε καλά τις ντροπές μας. Υπάρχει κίνδυνος κάποια γενιά με φιλότιμο να ορθώσει το ανάστημά της και να μας ζητήσει λόγους και λόγους. Εκείνο το βράδυ δεν αμαυρώθηκε τόσο από την κατάρριψη του ελικοπτέρου, όσο από το ευχαριστώ του πρωθυπουργού μας για τη «σωτήρια» παρέμβαση των «πλανηταρχών» προς αποσόβηση θερμού επεισοδίου! Εξάμηνο αργότερα στη Μαδρίτη, στα πλαίσια της συνόδου του ΝΑΤΟ, υπογράφηκε ελληνοτουρκική συμφωνία υπό την επίβλεψη (έτσι γράφηκε στις ειδήσεις) της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ. Ένας από τους όρους της συμφωνίας ήταν: «Σεβασμός στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της». 

Δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος δίκαια, που είναι άγνωστος στη γλώσσα της διπλωματίας, αλλά συμφέροντα και ενδιαφέροντα! Βέβαια στη συμφωνία γίνεται λόγος και για το διεθνές δίκαιο, αλλά γνωρίζουν οι παθόντες πώς απονέμεται αυτό από τους ισχυρούς. Τρανταχτό παράδειγμα η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο! Οι ειδικοί αναλυτές ερμήνευσαν ότι με τη συμφωνία αυτή η χώρα μας αναγνώρισε δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Δύο έτη αργότερα το ΝΑΤΟ αφάνισε τη Σερβία με ανελέητο βομβαρδισμό! Καλό να θυμηθούμε ότι υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ήταν κατά την περίοδο εκείνη η Μαντλήν Ολπράιτ! Ο τότε πρωθυπουργός, που συνέδεσε το όνομά του με το άθλιο παιχνίδι του χρηματιστηρίου, ακόμη και σήμερα με παρεμβάσεις του μας συμβουλεύει περί του πρακτέου και δεν είναι λίγοι που τον τοποθετούν στην κορυφή των ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης! 

Όταν ο κατεστημένος δικομματισμός χρεοκόπησε, το διεθνές σύστημα εξουσίας έφερε στην αρχή το κόμμα της «αριστεράς» με το «ηθικό πλεονέκτημα»! Είναι άκρως εντυπωσιακό το ότι οι εγκωμιασθέντες στο έπακρο από Αμερικανούς αξιωματούχους επικρίνουν την τωρινή κυβέρνηση για υποταγή στις ΗΠΑ, τώρα που ως αντιπολίτευση ξαναβρήκαν τον δρόμο που οδηγεί στην αμερικανική πρεσβεία! Αυτοί με το «ηθικό πλεονέκτημα» του εμφανούς διεθνισμού, όχι πλέον μαρξιστικού τύπου, ανέλαβαν χωρίς ιδιαίτερο άγχος να διεκπεραιώσουν τον ρόλο της εκχώρησης ιστορικών δικαίων του ελληνισμού στο τεχνητό προς βορράν μόρφωμα κατ’ απαίτηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ογκώδεις ήταν οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πριν από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Φαίνεται όμως ότι δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που ποθούσαν πρωτίστως την κυβερνητική μεταβολή, προκειμένου να ξαναδούν το κόμμα τους στην εξουσία. Η μικρή αναφορά στις ιταμές απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για εσπευσμένη διευθέτηση του προβλήματος μαρτυρεί ότι πολλοί είχαν επιλέξει τον εύκολο στόχο: Τους Σκοπιανούς! Δεν γνωρίζω, αν είναι πλέον ποινικά κολάσιμο να χρησιμοποιήσω και σήμερα τον ίδιο όρο. Όσο για τους κυβερνώντες, δεν είχαν αποκρύψει, με εκφρασθείσες απόψεις στελεχών τους, ότι συμφωνούσαν εν γένει με τους εκποιητές. Σήμερα με τη στάση τους και την αναγνώριση των τετελεσμένων έχουν κατευνάσει εν πολλοίς το εκλογικό τους σώμα. Κάποιες φωνές διαμαρτυρίας, θεωρούν, θα σβήσουν πριν από την παρέλευση δεκαετίας (Εκφρασθείσα «προφητεία» πολιτικού μας)!

Η Τουρκία στο διάστημα που η χώρα μας δοκιμάζεται από την κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, έδειξε έντονη την προκλητικότητά της προς τους γείτονες. Τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής, οδήγησαν σε εφησυχασμό τους κρατούντες στη χώρα μας, που ως μοναδικό μέλημα είχαν την αφαίμαξη των πολιτών της χώρας, ώστε να φαίνονται συνεπείς προς τις υποχρεώσεις αυτής έναντι των δανειστών μας. Αλλά η παντελώς κατεστραμμένη σε μεγάλη έκταση Μέση Ανατολή φαίνεται να έχει πάψει να ελκύει το ενδιαφέρον των ισχυρών. Τώρα στο προσκήνιο βρίσκεται ο ακήρυκτος πόλεμος της ενέργειας. Η Τουρκία έστρεψε και πάλι το ενδιαφέρον της προς δυσμάς. Το διεθνές δίκαιο, το οποίο επικαλείτο ευκαίρως ακαίρως ο απερχόμενος πρόεδρος της δημοκρατίας μας προς εσωτερική κατανάλωση «αδικεί» την Τουρκία. Γι’ αυτό και αποφάσισε να πάρει το «δίκαιο» στα χέρια της! Και οι λοιποί ισχυροί ακόμη πιο «δίκαιοι» έχουν «απομονώσει» τον προκλητικό Ερντογάν σε βαθμό, ώστε να ανταγωνίζονται σε συναντήσεις μαζί του και συμφωνίες. Εμείς πάντως πρέπει ως πολίτες της χώρας να δεχόμαστε ότι ο Ερντογάν έχει απομονωθεί από τους «φίλους», «συμμάχους» και «εταίρους» μας! Απόδειξη: Κατά καιρούς κάτι ψελλίζουν και αυτοί για το «διεθνές δίκαιο», καθώς ο πρόεδρός μας έχει κουραστεί! Εκείνο που κάνουμε πως δεν βλέπουμε είναι τα μεγάλα συμφέροντα που διακυβεύονται στην φαινομενικά απρόβλεπτη Τουρκία σε αντίθεση με την στο έπακρο προβλεπτή Ελλάδα.

Έτσι φθάσαμε στην ένταση των προκλήσεων από πλευράς των γειτόνων και στη σκέψη να συρθούμε στο δικαστήριο της Χάγης, όπως συρθήκαμε στις Πρέσπες. Και δεν είναι λίγοι που τονίζουν ότι οι αποφάσεις του δικαστηρίου αυτού είναι θεμελιωμένες όχι στο διεθνές δίκαιο, αλλά σε ωά πολιτικά συμφέροντα, όχι βέβαια μόνο της Τουρκίας στην προκείμενη περίπτωση. Και κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης έχει ήδη προδικάσει την, ούτως ή άλλως, ορατή απόφαση, με ορατές τις απώλειες για τη χώρα μας! Βέβαια θριαμβεύουν για μία ακόμη φορά οι υπέρμαχοι του δόγματος «μη πόλεμος», το οποίο ίσως να βρίσκει σύμφωνο μεγάλο αριθμό «φιλειρηνικών» συμπολιτών μας! Έτσι η αντιπαράθεση στη Βουλή μεταξύ των εναλλασσομένων στην εξουσία συνεχίζεται με έξαρση εκατέρωθεν του υβρεολογίου! Το θλιβερό είναι ότι σημαντικό μέρος της εκλογικής βάσης ενθουσιάζεται με τον ένα η τον άλλο, σαν να παρακολουθούσε αγώνα πυγμαχίας, κατά τον οποίο οι παρακολουθούντες επιθυμούν διακαώς τον «θρίαμβο» του ενός εκ των δύο.

Και οι μετανάστες καταφθάνουν πλέον με εντονότερους ρυθμούς, επειδή «φρουρούνται καλύτερα» τα θαλάσσια σύνορά μας, οι ΜΚΟ έχουν πλέον «ξεκάθαρο» ρόλο και οι «εταίροι» μας είναι στο έπακρο αλληλέγγυοι! Απομένει να ακούσουμε και από τους νυν κυβερνώντες ότι οι διαμαρτυρόμενοι για τα συμβαίνοντα είναι ξενοφοβικοί, ρατσιστές και οπαδοί του ολοκληρωτισμού! 

Σαν να μην έφθαναν αυτά προέκυψε και η αντιδικία για θέματα του ποδοσφαίρου. Αφού η υποταγμένη και στο εγχώριο κεφάλαιο εξουσία της χώρας εξέθρεψε επί δεκαετίες το τέρας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, τώρα καλείται να «σπάσει το απόστημα» χωρίς να θιγεί καμία από τις εστίες μόλυνσης! Και οι τυφλωμένοι από το πάθος οπαδοί των ομάδων φωνασκούν, απειλούν, εκβιάζουν, ενώ οι ισχυροί του χρήματος απολαμβάνουν την αφοσίωση των δούλων τους! Μάλιστα κάποιοι οπαδοί στη Θεσσαλονίκη διαδήλωσαν με επιγραφή «Η Ελλάδα χωρίζεται στα δύο»! Αυτό ακόμη μας έλειπε! 

Ας επισημάνουμε κάτι που μπορεί να μας βάλει σε σκέψεις. Εφέτος συμπληρώνονται 2500 έτη από τη μάχη των Θερμοπυλών και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»                 

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.